|
پرندگان مهاجر در این غروب خموش
که ابر تیره تن انداخته به قله کوه
شما شتاب زده راهی کجا هستدید ؟
کشیده پر به افق تک تک و گروه گروه
چه شد که روی نمودید بر دیار دگر ؟
چه شد که از چمن آشنا سفر کردید ؟
مگر چه درد و شنکنجه ای در آشیان دیدید
که عزم دشت و دمن های دورتر کردید!!
در این سفر که خطر داشت بیشمار آیا
ز کاروان شما هیچکس شهید شده است
در این سفر که شما را امید بدرقه کرد
دلی ز رنج ره دور نا امید شده است
چرا به سردی ترک آشیان کردید
برای لذت کوتاه گرمی تن تان ؟
و یا درون شما را شراره ای میسوخت
که بود تشنه خورشید جان روشن تان
پرندگان مهاجر دلم به تشویش است
که عمر این سفر دورتان دراز شود
به باغ باد بهار آید و بدون شما
شکوفه های درختان سیب باز شود
فقط تلاش پر از شور میدهد امکان
که باز بوسه شادی بر آشیانه زنید
میان نغمه های مستانه پرستوها
شما هم از ته دل بانگ شادمانه زنید
بدوش روح چه سنگینی دل آرای است
خیال آنکه رهی نیست در بس بن بست
برای مردم رهرو در این جهان بزرگ
هزار راه رهائی و روشنائی است .............
|
